استاندارد حسابداري شماره 1 نحوه ارائه صورتهاي مالي
هدف اين استاندارد تجويز مبنايي براي ارائه صورتهاي مالي با مقاصد عمومي يك واحد تجاري به منظور حصول اطمينان از قابليت مقايسه با صورتهاي مالي دوره‌هاي قبل آن واحد و با صورتهاي مالي ساير واحدهاي تجاري مي‌باشد. براي دستيابي به اين هدف، در اين استاندارد ملاحظات كلي درخصوص نحوه ارائه صورتهاي مالي، رهنمودهايي درباره ساختار آنها و حداقل الزامات درخصوص محتواي صورتهاي مالي ارائه شده است. چگونگي شناخت، اندازه‌گيري و افشاي معاملات و ساير رويدادهاي خاص در ساير استانداردهاي حسابداري ارائه مي‌شود
استاندارد حسابداري شماره 2-صورت جريان وجوه نقد
اطلاعات تاريخي مربوط به جريان وجوه نقد مي‌تواند در قضاوت نسبت به مبلغ، زمان و ميزان اطمينان از تحقق جريانهاي وجوه نقد آتي به استفاده‌كنندگان صورتهاي مالي كمك كند. اطلاعات مزبور، بيانگر چگونگي ارتباط بين سودآوري واحد تجاري و توان آن جهت ايجاد وجه نقد و درنتيجه مشخص‌كننده كيفيت سود تحصيل شده توسط واحد تجاري است. علاوه براين، تحليل‌گران و ديگر استفاده‌كنندگان اطلاعات مالي اغلب به طور رسمي يا غير رسمي مدلهايي را براي ارزيابي و مقايسه ارزش فعلي جريانهاي وجه نقد آتي واحدهاي تجاري به كار مي‌برند. اطلاعات تاريخي مربوط به جريان وجوه نقد مي‌تواند جهت كنترل ميزان دقت ارزيابيهاي گذشته مفيد واقع شود و رابطه بين فعاليتهاي واحد تجاري و دريافتها و پرداختهاي آن را نشان دهد
استاندارد حسابداري شماره 3-درآمد عملياتي
بنابر تعريف ارائه شده در فصل سوم مفاهيم نظري گزارشگري مالي، درآمد عبارت است از افزايش در حقوق صاحبان سرمايه بجز مواردي كه به آورده صاحبان سرمايه مربوط مي‌شود. مفهوم درآمد، هر دو گروه ” درآمد عملياتي“ و ” درآمد غيرعملياتي“ را در برمي‌گيرد. درآمـد عملياتي عبـارت از درآمدي است كـه از فعاليتهاي اصلي و مستمر واحد تجاري حاصل مي‌گردد و با عناوين مختلفي از قبيل فروش، حق‌الزحمه، سود تضمين شده، سود سهام و حق امتياز مورد اشاره قرار مي‌گيرد.
استاندارد حسابداري شماره 4-ذخاير، بدهيهاي احتمالي و داراييهاي احتمالي
هدف اين استاندارد اطمينان از بكارگيري معيارهاي شناخت و مباني اندازه‌گيري مناسب در مورد ذخاير، بدهيهاي احتمالي و داراييهاي احتمالي و نيز افشاي اطلاعات كافي در يادداشتهاي توضيحي براي درك بهتر ماهيت، زمان‌بندي و مبلغ آنها توسط استفاده‌كنندگان صورتهاي مالي مي‌باشد.
استاندارد حسابداري شماره 5-حسابداري رويدادهاي بعد از تاريخ ترازنامه
استاندارد حسابداري شماره 5 با عنوان رويدادهاي بعد از تاريخ ترازنامه كه در تاريخ تيرماه 1385 توسط مجمع عمومي سازمان حسابرسي تصويب شده است جايگزين استاندارد حسابداري شماره 5 باعنوان رويدادهاي بعد از تاريخ ترازنامه مصوب 1379مي‌شود و الزامات آن در‌مورد صورتهاي مالي كه دوره مالي آنها از تاريخ 1/1/1385 و بعد ازآن شروع مي‌شود، لازم‌الاجراست
استاندارد حسابداري شماره 6-گزارش عملكرد مالي
هدف اين استاندارد ملزم كردن واحدهاي تجاري به انعكاس مشخص و بارز برخي عناصر عملكرد مالي است تا به درك استفاده‌كنندگان صورتهاي مالي از عملكرد مالي واحد تجاري طي يك دوره كمك كند و مبنايي جهت ارزيابي عملكرد مالي و جريانهاي نقدي آتي براي آنها فراهم آورد
استاندارد حسابداري شماره 7حسابداري مخارج تحقيق و توسعه
این استاندارد جزء استانداردهای مصوب نمیباشد.
دامنه کاربرد
1. اين استاندارد در رابطه با حسابداري مخارج تحقيق و توسعه کاربرد دارد.
2. فعاليتهاي زير در اين استاندارد مورد بحث قرار نمي گيرد:
الف . فعاليتهاي تحقيق وتوسعه اي که به موجب قرارداد براي ديگران انجام مي شود.
ب . عمليات اکتشاف نفت، گاز و ذخاير معدني.
استاندارد حسابداري شماره 8-حسابداري موجودي مواد و كالا
موجودي مواد و كالا، بخش عمده‌اي از داراييهاي بسياري از واحدهاي تجاري را تشكيل مي‌دهد. بنابراين، ارزشيابي و انعكاس موجودي مواد و كالا اثر با اهميتي در تعيين و ارائـه وضعيت مالي و عملكرد مالي واحدهاي تجاري دارد
استاندارد حسابداري شماره 9-حسابداري پيمانهاي بلندمدت
هدف اين استاندارد تجويز نحوه حسابداري درآمدها و هزينه‌هاي مرتبط با پيمانهاي بلندمدت در صورتهاي مالي پيمانكار است. به دليل ماهيت فعاليت موضوع پيمانهاي بلندمدت، تاريخ شروع پيمان و تاريخ تكميل آن معمولاً در دوره‌هاي مالي متفاوتي قرار مي‌گيرد. بنابراين، مسئله اصلي در حسابداري پيمانهاي بلندمدت، تخصيص درآمدها و هزينه‌هاي پيمان به دوره‌هايي است كه در آن دوره‌ها عمليات موضوع پيمان اجرا مي‌شود. اين استاندارد معيارهاي شناخت مندرج در مفاهيم نظري گزارشگري مالي را جهت تعيين زمان شناخت درآمد و هزينه‌هاي پيمان به عنوان اقلام صورت سود و زيان بكار مي‌گيرد. اين استاندارد همچنين، رهنمودهايي را براي اعمال اين معيارها ارائه مي‌كند
استاندارد حسابداري شماره 10-حسابداري كمكهاي بلاعوض دولت
اين استاندارد بايد براي حسابداري كمكهاي بلاعوض دولت و ساير اشكال كمكهاي دولتي بكار گرفته شود.
استاندارد حسابداري شماره 11 داراييهاي ثابت مشهود
1 . هدف اين استاندارد، تجويز نحوه حسابداري داراييهاي‌‌ثابت مشهود است تا استفاده‌کنندگان صورتهاي مالي بتوانند اطلاعات مربوط به سرمايه‌گذاري واحد تجاري در اين داراييها و تغييرات آن را تشخيص دهند. موضوعات اصلي در حسابداري داراييهاي ثابت مشهود عبارت از شناخت دارايي، تعيين مبلغ دفتري آن و شناخت هزينه استهلاك و زيان کاهش ارزش دارايي است.
2 . اين استاندارد بايد براي حسابداري تمام داراييهاي ثابت مشهود بكار گرفته شود، مگر اين که به موجب استانداردي ديگر، نحوه حسابداري متفاوتي مجاز يا الزامي شده باشد.
3 . اين استاندارد براي موارد زير کاربرد ندارد:
الف. داراييهاي زيستي مرتبط با فعاليتهاي کشاورزي (به استاندارد حسابداري شماره 26 با عنوان فعاليتهاي کشاورزي مراجعه شود).
ب . حق امتياز معادن، ذخاير مواد معدني مانند نفت و گاز طبيعي و منابع مشابهي که احيا شونده نيست.
استاندارد حسابداري شماره 12 افشاي اطلاعات اشخاص وابسته
هدف این استاندارد، تعيين الزامات افشا در صورتهای مالی واحد تجاری برای جلب نظر استفاده‌کنندگان به این امر است که وضعیت مالی، عملکرد مالي و انعطاف‌پذيري مالي واحد تجاري ممکن است تحت تأثير وجود اشخاص وابسته، و معاملات و مانده حسابهاي فيمابين قرار گرفته باشد.
استاندارد حسابداري شماره 13-حسابداري مخارج تأمين مالي
هدف اين استاندارد، تجويز نحوه عمل حسابداري مخارج تأمين مالي است. براساس اين استاندارد، مخارج تأمين مالي عموماً بلافاصله به عنوان هزينه دوره شناسايي مي‌شود، به استثناي مواردي كه اين مخارج به حساب دارايي واجد شرايط منظور مي‌گردد.
استاندارد حسابداري شماره 14-نحوه ارائه داراييهاي جاري و بدهيهاي جاري
از جمله اطلاعات مفيدي كه مي‌تواند در تحليل وضعيت مالي واحدتجاري براي استفاده‌كنندگان صورتهاي مالي مفيد واقع شود، ارائـه جداگانه داراييهاي جاري و بدهيهاي جاري در ترازنامه است. معمولاً به مـازاد داراييهـاي جاري بر بدهيهاي جاري، ” خالص داراييهـاي جـاري“ يا ” سرمايه در گردش“ و به مازاد بدهيهاي جاري بر داراييهاي جاري ” خالص بدهيهاي جاري“ اطلاق مي‌شود.
استاندارد حسابداري شماره 15-حسابداري سرمايه‌گذاريها
اين استاندارد به نحوه حسابداري سرمايه‌گذاريها و الزامات افشاي اطلاعات مربوط مي‌پردازد.
استاندارد حسابداري شماره 16-حسابداري تسعير ارز
يك واحد تجاري مي‌تواند فعاليتهاي خارجي خود را به دو طريق انجام دهد. واحد تجاري ممكن است معاملاتي به ارز انجام دهد يا داراي عمليات خارجي باشد. براي انعكاس معاملات ارزي و عمليات خارجي در صورتهاي مالي واحد تجاري بايد معاملات ارزي و صورتهاي مالي عمليات خارجي به واحد پول گزارشگري (ريال) تسعير شود. موضوعات اصلي در حسابداري معاملات ارزي و عمليات خارجي عبارت از اين است كه چه نرخي براي تسعير بكار گرفته شود و آثار مالي ناشي از تغيير نرخ ارز چگونه در صورتهاي مالي شناسايي شود
استاندارد حسابداري شماره 17داراييهاي نامشهود
1 . هدف اين استاندارد، تجويز نحوه حسابداري داراييهاي نامشهود است. موضوعات اصلي در حسابداري داراييهاي نامشهود عبارت از معيارها و زمان شناخت دارايي، تعيين مبلغ دفتري (شامل هزينه استهلاك) و موارد افشاست.
2 . الزامات اين استاندارد بايد در مورد حسابداري تمام داراييهاي نامشهود بكار گرفته شود مگر اينکه به موجب استانداردي ديگر، نحوه حسابداري متفاوتي، الزامي شده باشد.
استاندارد حسابداري شماره 18-صورتهاي مالي تلفيقي
استاندارد حسابداري شماره 18 با عنوان صورتهاي مالي تلفيقي و حسابداري سرمايه‌گذاري در واحدهاي تجاري فرعي كه درتيرماه 1385 توسط مجمع عمومي سازمان حسابرسي تصويب شده است، جايگزين استاندارد حسابداري شماره 18 قبلي مي‌شود و الزامات آن در‌مورد صورتهاي مالي كه دوره مالي آنها از تاريخ 1/1/1385 و بعد از آن شروع مي‌شود، لازم‌الاجراست
استاندارد حسابداري شماره 19-حسابداري تركيبهاي تجاري
استاندارد حسابداري تركيبهاي تجاري كه در تيرماه 1385 توسط مجمع عمومي سازمان حسابرسي تصويب شده است، جايگزين قبلي مي‌شود و الزامات آن در مورد صورتهاي مالي كه دوره مالي آنها از تاريخ 1/1/1385 و بعد از آن شروع مي‌شود لازم‌الاجراست
استاندارد حسابداري شماره 20-حسابداري سرمايه‌گذاري در واحدهاي تجاري وابسته
اين استاندارد بايد براي حسابداري سرمايه‌گذاري در واحدهاي تجاري وابسته در صورتهاي مالي تلفيقي و صورتهاي مالي جداگانه واحد سرمايه‌گذار بكار گرفته شود. الزامات اين استاندارد در مورد كليه واحدهاي سرمايه‌گذار از جمله شركتهاي تخصصي سرمايه‌گذاري كاربرد دارد.
استاندارد حسابداري شماره 21حسابداري اجاره‌ها
1 . هدف اين استاندارد، تجويز رويه‌هاي حسابداري و افشاي مناسب براي اجاره‌هاي سرمايه‌اي و عملياتي توسط اجاره‌دهنده و اجاره‌كننده است.
2 . اجاره ابزاري است كه واحد تجاري از طريق آن حق‌خريد يا استفاده از داراييها را به‌دست مي‌آورد. در قراردادهاي اجاره به شرط تمليك، اجاره‌دهنده موظف است در صورت عمل به شرايط قرارداد توسط اجاره‌كننده، مالكيت قانوني دارايي مورد اجاره را در پايان مدت اجاره به وي انتقال دهد. بنابراين الزامات اين استاندارد در مورد حسابداري قراردادهاي اجاره به شرط تمليك نيز كاربرد دارد.
استاندارد حسابداري شماره 22-گزارشگري مالي ميان‌دوره‌اي
هدف اين استاندارد تعيين حداقل محتواي گزارش مالي ميان‌دوره‌اي و تعيين اصول شناخت و اندازه‌گيري قابل اعمال در تهيه صورتهاي مالي كامل يا فشرده ميان‌دوره‌اي است. گزارش مالي ميان‌دوره‌اي به موقع و قابل اتكا، اطلاعات مفيدي در رابطه با توان كسب سود و ايجاد جريانهاي نقدي، شرايط مالي و نقدينگي واحد تجاري براي سرمايه‌گذاران، اعتباردهندگان و ساير استفاده‌كنندگان فراهم مي‌آورد
استاندارد حسابداري شماره 23-حسابداري مشاركتهاي خاص
اين استاندارد بايد براي حسابداري مشاركتهاي خاص شامل نحوه ارائه داراييها، بدهيها، درآمدها و هزينه‌هاي مشاركت خاص در صورتهاي مالي هر يك از شركاي خاص و سرمايه‌گذاران، صرف‌نظر از نوع مشاركت خاص، بكار رود.
استاندارد حسابداري شماره 24-گزارشگري مالي واحدهاي تجاري در مرحله قبل از بهره‌برداري
هدف اين استاندارد، تشخيص واحدهاي تجاري در مرحله قبل از بهره‌برداري و تجويز گزارشگري مالي پاره‌اي اطلاعات خاص درباره آنها در مرحله قبل از بهره‌برداري است. توضيح اينكه معيارهاي شناخت و اندازه‌گيري معاملات و ساير رويدادهاي مالي و نيز بخش عمده گزارشگري مالي واحدهاي تجاري در مرحله قبل از بهره‌برداري و واحدهاي تجاري در حال بهره‌برداري مشابه است
استاندارد حسابداري شماره 25-گزارشگري بر حسب قسمتهاي مختلف
هدف اين استاندارد، تجويز مباني گزارشگري اطلاعات مالي بر حسب قسمتهاي مختلف يك واحد تجاري است. اين اطلاعات در مورد انواع مختلف محصولات و خدمات ارائه شده و نيز مناطق جغرافيايي مختلف عمليات واحد تجاري است كه به استفاده‌كنندگان صورتهاي مالي در موارد زير كمك مي‌كند
استاندارد حسابداري شماره 26-فعاليتهاي كشاورزي
اين استاندارد در مورد توليد كشاورزي، يعني محصول برداشت شده از داراييهاي زيستي واحد تجاري، تنها در زمان برداشت، كاربرد دارد. بعد از زمان برداشت، توليد كشاورزي تابع الزامات استاندارد حسابداري شماره 8 با عنوان حسابداري موجودي مواد و كالا يا ساير استانداردهاي حسابداري مربوط خواهد بود. بنابراين، اين استاندارد به فراوري محصولات كشاورزي بعد از زمان برداشت مربوط نمي‌شود؛ براي مثال، فرايند فراوري انگور تا سركه توسط باغدار پرورش‌دهنده انگور مشمول اين استاندارد نيست. هرچند چنين فرايندي مي‌تواند به‌طور منطقي و طبيعي فعاليت كشاورزي محسوب شود و با دگرديسي زيستي تا حدي مشابه باشد، اما اين نوع فراوري در اين استاندارد در تعريف فعاليت كشاورزي قرار نمي‌گيرد
استاندارد حسابداري شماره 27-طرحهاي مزاياي بازنشستگي
كليه صندوقهايي كه متولي اجراي طرحهاي مزاياي بازنشستگي مي‌باشند، ازجمله سازمان تأمين اجتماعي، صندوق بازنشستگي كشوري و صندوقهاي شركتها و سازمانها مشمول اين استاندارد هستند. طرحهاي مزاياي بازنشستگي كه شخصيت حقوقي جداگانه‌اي ندارند نيز در صورت گزارشگري مستقل، مشمول اين استاندارد مي‌باشند. الزامات ساير استانداردهاي حسابداري درصورتي براي طرحهاي مزاياي بازنشستگي كاربرد دارد كه توسط اين استاندارد جايگزين نشده باشد
استاندارد حسابداري شماره 28-فعاليتهاي بيمه عمومي
هدف اين استاندارد تجويز روشهاي حسابداري براي حق‌بيمه، خسارت و مخارج تحصيل بيمه‌هاي عمومي مستقيم و اتكايي و همچنين افشاي اطلاعات اين نوع فعاليتها در صورتهاي مالي شركتها و مؤسسات بيمه است. الزامات ساير استانداردهاي حسابداري درصورتي براي فعاليتهاي بيمه عمومي كاربرد دارد كه توسط اين استاندارد جايگزين نشده باشد.
استاندارد حسابداري شماره 29-فعاليتهايی ساخت املاک
هدف این استاندارد تجویز روشهای حسابداری درآمد و مخارج مرتبط با فعالیتهای ساخت املاک است. موضوع اصلی این استاندارد، شناخت و تخصیص درآمدها و مخارج فعالیتهای ساخت املاک در دوره‌های مالی انجام این فعالیتهاست.
استاندارد حسابداري شماره 30- سود هر سهم
هدف این استاندارد، تجویز ضوابط تعیین و ارائه سود هر سهم، به منظور بهبود قابلیت مقایسه عملکرد واحدهای تجاری مختلف در یک دوره گزارشگری و مقایسه عملکرد یک واحد تجاری در دوره‌های گزارشگری مختلف است. اگرچه به دلیل کاربرد رویه‌های حسابداری متفاوت در تعیین سود، اطلاعات مربوط به سود هر سهم محدودیتهایی دارد با این حال ثبات رویه در تعیین مخرج کسر در محاسبات مربوط به سود هر سهم، گزارشگری مالی را بهبود می‌بخشد. لذا، تأکید اصلی این استاندارد بر مخرج کسر در محاسبه سود هر سهم است.
استاندارد حسابداري شماره 31- دارایی های غیر جاری نگهداری برای فروش و عملیات متوقف شده
۱ . هدف این استاندارد، تجویز نحوه حسابداری داراییهای نگهداری شده برای فروش و نحوه ارائه و افشای عملیات متوقف شده است. به طور خاص، این استاندارد موارد زیر را الزامی نموده است:
الف. داراییهایی که معیارهای طبقه‌بندی به عنوان ” نگهداری شده برای فروش“ را احراز می‌کنند، به اقل مبلغ دفتری و خالص ارزش فروش اندازه‌گیری و احتساب استهلاک چنین داراییهایی متوقف می‌شود، و
ب . داراییهایی که معیارهای طبقه‌بندی به عنوان ” نگهداری شده برای فروش“ را احراز می‌کنند در ترازنامه، و نتایج عملیات متوقف شده در صورت سود و زیان، به طور جداگانه ارائه می‌شوند.
استاندارد حسابداري شماره 32- کاهش ارزش دارایی ها
هدف این استاندارد تجویز رویه‌هایی است که واحد تجاری با بکارگیری آنها اطمینان می‌یابد داراییها بیش از مبلغ بازیافتنی منعکس نمی‌شود. یک دارایی، در صورتی کاهش ارزش دارد که مبلغ بازیافتنی ناشی از فروش یا استفاده از دارایی، از مبلغ دفتری آن کمتر باشد. طبق این استاندارد، واحد تجاری باید زیان کاهش ارزش را شناسایی کند. این استاندارد همچنین الزامات برگشت زیان کاهش ارزش و افشا را تعیین می‌کند.
ورود به سایت